Αναμνήσεις...

Θυμήθηκα τον αντρέα με το CB 50 το κόκκινο , εκείνος με έβαλε στο τριπάκι. Κάποια στιγμή στη Κηφισίας στο φάρο πρωτοκαβάλησα στα 14 και κόλησα. Μετά το RD400 που το έπαιρνε δανεικό ο Αντρέας και το πατάγαμε φάρο σίδερα. Στον Ωρωπό είχα πάρει το δικό μου cbdaki που μου κόλλησε το μπροστινό φρένο και καρφώθηκα στον μαντρότοιχο μιας μονοκατοικίας , έπεσε στα χέρια μας ένα monteasa250h6 . Ήταν κάποιου γκόμενου της μάνας ενός φίλου , εκείνος πήδαγε τη μάνα και εμείς παίρναμε το μοντέσα. Τελικά το κοινωνικοποίησα μόνημα ..Το μπλόκο στον Ωρωπό , εγώ με το μοντέσα 16 χρονών και να με κυνηγάει το καρακόλι μια χαρά γύρω γύρω.. κάπου ενδιάμεσα το Daytona rd250 ακόμα θυμάμαι τον ήχο που έκανε όταν ρόπιαζε ,είχε βέβαια μόνο πρώτη Τρίτη η Δευτέρα ήτανε σπασμένη , Στα Πατήσια η παλιοπαρέα του 3ου κετε κυκλοφόραγε ένα shachs 7 αρι.. καθαρό , η πουτάνα της παρέας, με είδε ο μακαρίτης ο πατέρας να τραβάω μέσα στην Πατησίων εν ώρα μαθήματος και κόλλησε.. μετά έβαλε ντεντέκτιβ να με παρακολουθεί προς τέλεσιν άδικων πράξεων. Σειρά είχε το dt125 και το ηρωικό xt250 το διβάλβιδο. Το τι σούζα και εντούρα με μπότες καουμπουκες πέτσινες έφαγαν αυτά τα μηχανάκια ήταν το κάτι άλλο .Το αυτόφωρο στην Αλεξάνδρας από τον καραχάλιο έναν μαυριδερό παλιόπουστα που μου τράβηξε τα κλειδιά όταν σταμάτησα στο φανάρι , από τέτε τον έμαθα και ..οταν ξανανταμώσαμε τον φιλοδώρημα με μια κλωτσιά στο στομάχι.. Τότε ή περέα μαζευότανε στην παλιά Πεντέλη . Θυμάμαι το χάρη με το εξήμισι το στάυρο με το μπέτα τον αρκούδο με το μαικο το βασίλη με το xr200 που έπαινε στο 3ο κετε και έτρωγε καπάκια ένα χειμωνιάτικο πρωινό για μαγκιά … δεν θυμάμαι ονόματα αλλά μου έρχονται οι φάτσες τους .. πολύς κόσμος τότε ενας με ένα xls500 ο άλλος ο κώστας ο μ. με ένα εφτάμισι σουζούκι κόκκινο που δούλευε στο μακράκη όλοι τους καλά παιδιά τότε.. Μετά ήρθε το καλοκαίρι και μπλέξαμε με το μπολντορα … το 900 ήταν φίλου που ναυτικός το παράταγε και εξαφανιζότανε στα ταξίδια. Μαούνα μηχάνημα που το φοβόμουνα πάντα, πάντα πάντες και παντού ακόμα και για τον πατσά στην αχαρνών το βράδυ κάποια στιγμή βρέθηκαν 204 χιλιάρικα ασε μην ρωτάς πως.. και πάρθηκε ένα καινούργιο από τον μακράκη μαύρο … το κράτησα κάνα εξάμηνο γιατί τα 204 χιλιάρικα με κυνηγούσαν και αναγκάστηκα να το σπρώξω είχα όμως πιάσει παρέες με σοβαρά μηχανήματα ένα κάβα 900 με τον χρήστο και δεν θυμάμαι ποιόν αλλό που σκοτώθηκαν ο κώστας με το vfr που μπαινόβγαινε στα ιδρύματα ο κώστας με το 750 το σουζούκι .... εποχή αύρας. Κάπου εκεί με έπιασε η διαστροφή των παπιών, Ξενύχτια για να το φτιάξω με τεσσάρι σαζμάν από cd ή από πεντάρι από ss και εβδομηνταδυάρα κεφαλή αλουμηνένις κύλινδρος και πιστόνι 105 χιλιοστά ανωμαλία με εξάτμηση ανσα ελεύθερη.. Και φτάσαμε στην αγορά του κατακαίνουργιου χτ550 από το μαρμαρά , έδωσα ανταλλαγή ένα rd50 άσπρο μονόσελο και το πήρα τελικά στα 152 χιλιάρικα το rd μου το πήρε για 40 χαχαχαχαχ, οι πρώτες βόλτες, το παρεάκι στα πατήσια ο αλέξης με το xr200 η παρέα που λιγουρευότανε το καινούργιο εργαλείο.. ο χάρης με το sp400 ο νίκος με to xr500 . Ο χαρούλης φιλαράκι από τα δώδεκα έγινε καραβανάς στη στία , ο πατέρας του πήδησε από το μπαλκόνι και αυτοκτόνησε αφήνοντας τον πίσω και εκείνο και τον αδελφό του το γιώργο. Ο χειμώνας στην Πεντέλη και ατελείωτες βραδυές με ουζάκια στο καφενείο δίπλα από το εκλογικό της νδ, μετά ανάβαση διόνυσο με όλα.. τότε ήμουνα στην ασετεμ και είχα ανοίξει το πρώτο μαγαζί με ρούχα στη βουλιαγμένης με την ισμήνη.. Ηρθε η εποχή του xs.. Το 650 μου κόλησε από εκείνο που είχε ο χάρης , νεκρόφυλο μηχανάκι αλλά άλλο πράγμα. Θυμάμαι αυτούς τους χειμώνες με τα ουζάκια έξω στο κρύο όλη η παρέα της παλιάς πεντέλης που αργότερα τους έφαγε η πρέζα ,να κάθεται έξω στο κρύο τα ουζάκια να σε κάνουν να μην καταλαβαίνεις και μεθυσμένοι ανάβαση στα στροφιλίκια του διόνυσου.. μετά μακρη , προσοχή η τότε μάκρη ένα κολοχώρι .. και επιστροφή πατήσια. Είχα μπλέξει με τη σχολή και κάπου εκεί ξεπετάχτηκε η παλιοπαρέα από το 3ο κετε ο τάκης είχε ένα rd125 ο τάσούλης που μπήκε στο ψυχειατρίο γιατι του την λάσκαρε κάποια στιγμή με το xj 400 τετρακύλινδρο το έβαζε στις στήλες ολυμπίου διός και έξυνε μασπιέ. Θυμήθηκα τις βόλτες τις νυχτερινές κάθε μέρα με το πλαστικό δερματινο που έμπαινε η βροχή από το λαιμό και έβγαινε από τα μανίκια. Κάπου ανάμεσα θυμήθηκα το husky125 που το είχα παρατημένο και το βάζαμε πεντέλη και γαλάτσι. δούλευε από τα τρία τέταρτα και μέχρι το τέρμα. Κάποια στιγμή μου έδωσε την μανηβέλα στο χέρι απο τις κλωτσιές που έφαγε. Με αυτά και εκείνα φτάσαμε στην εποχή που πούλησα το xt550 και πήγα μετά από λίγο καιρό σε ένα καβα gpz550 καλό και ωραίο αλλά πάντα με ξεκούφαινε γιατί είχε μια μάρβινγκ ελεύθερη και μου έσπαγε τα αφτιά. Πλάκα είχε το ηλεκτρονικό βολτόμετρο στο καντράν. Όταν ήταν από σέρβις την πήγαινε τη διακοσάρα αν δεν μέχρι τα εκατόν εξήντα αντε εβδομήντα. Πλάκωνα παραλιακή και έψαχνα τριάμισι να το κοπανήσω.. χεχε που να τα πάει το τριάμισι .. ασε όμως της έφαγα και μερικές φορές…πλήγμα στον εγωισμό μου. Ούρλιαζε καλά η μάρβινγκ όταν ρόπιαζε , 27 χρονών πήρα ένα σοβαρό μηχάνημα ενα gpz750.σαν το 900 και μια βέσπα 200αρα για τη δουλειά τεχνικός στο έξω και γύρω γύρω όλοι. Ένα βράδυ στις ερημιές του αλίμου καλοκαίρι πέφτει η βέσπα σε μια λακκούβα και σβήνει μόνο ένας στύλος της δεη άναβε και δεν μπορούσα να δω μέσα τίποτα. Να έχω πετάξει τις τσάντες τα ανταλλακτικά όλα τριγύρω να έχω λιώσει από την κούραση ,δούλευα από το πρωί και να βλαστημάω ξαπλωμένος κάτω με το κεφάλι ακουμπισμένο στο πεζοδρόμιο. Τι γαμωδουλειά είναι αυτή ρ.π.μ….τελικά μου ήρθε έμπνευση την πήγα παρακάτω σε ένα σπίτι με φως είδα ότι είχε κοπεί το μουζοκαλώδιο το έφτιαξα και έφυγα. Το εφτάμησι χωρίς πινακίδες με το τριτλότυπο του εκτελωνισμού αλά δεν πιανότανε από τα εξήμισι με τίποτα.. χεχε μια φορά στην εθνική έσπασα την τετάρτη και με το που πετάω την πέμπτη κάθομαι και σκέφτομαι ..μα καλά που να με φτάσει? Με αυτά και κείνα κάποια στιγμή πούλησα το εφτάμησι στον τάκη για 480 χιλιάρικα και λίγο μετά πήρα το ηρωικό gsxf400 αποκάλυψη λέμε όταν ήτανε καινούργιο. Το είχα στη δουλειά και δεν σήκωνε κεφάλι, θα μου πεις σήκωνα εγώ? Εμπλοκή λέμε η πολυεθνική , ρε τι πριντερ τι οθόνες είχε μεταφέρει κάτι το άλλο αυτό το θηριάκι. Ε μετά λίγο πολύ γνωστά το θαντερκατ και το ροενα αλλά και το εφτάμισι το gsxf ..εεε τα γνωστά νεότερα χρόνια πανηλλήνιες , βόλτες ατελείωτες κλπκλπ.. Αναμνήσεις δεν ξέρω τι ξέχασα …μια και δεν έχω τίποτα να κάνω παλουκωμένος στο σπίτι.. Δεν έμαθα ποτέ να οδηγάω σωστά ίσως πια τα τελευταία χρόνια που με βάλατε στο τριπάκι με τα css αλλά πάντα οδηγούσα… Δεν τρέχει και τίποτα πάμε παρακάτ.. κάτσε να ξεμπλέξω με τα πρόσφατα και θα το ξεσκίσουμε πάλι.. μπορεί να μην αντέχω στο ξενύχτι να σιχαίνομαι να τρώω βροχές αλλά να σπάω τετρακύλινδρα το γουστάρω ακόμα.. Κάγκουρες…

Κάμποσα χρόνια μετά..

Έχει φτάσει μιάμιση και είμαστε Φωκίωνος, όλο το βράδυ μπεκροπύναμε θυμηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια που περνάγαμε όταν είμαστε δεκαπέντε χρονών στην παραλία είπαμε για τους ανεκπλήρωτους στόχους μας μέχρι σήμερα τους γκόμενους και τις γκόμενες που παλεύαμε χωρίς επιτυχία τα πεσίματα και τα φλερτ του καλοκαιριού όπως μας σημάδεψαν. Τα όνειρα που δεν έγιναν πραγματικότητα , τι κάνουμε τώρα, τα σχέδια μας τις γκόμενες, είπαμε για τον Ηρακλή που δεν την καλύπτει σεξουαλικώς και είναι μια σχέση μίσους και συνήθειας. Παπαριές καμαρωτές, γκομενιλίκι ψάχνει να το δείτε. Οι τηλεοπτικές σειρές ,είναι σεναριογράφος στο χαζοκούτι, οι νέες δουλειές που περιμένουν , η πλήξη και η βαρεμάρα , το ψυχολογικό παιχνίδι. Κοίταζα τον κώλο της , έχει ομορφύνει προσφάτως. Λες να θέλω να την πηδήξω απόψε? μπα..κούραση η ανταλλαγή υγρών. Ξεκινήσαμε από τα μπαράκια της Κολοκοτρώνη και ανεβήκαμε σε προτιμήσεις στα υπόλοιπα που συναντούσαμε στο δρόμο μας μέχρι τις μια και είκοσι. Έχουμε κατεβάσει τον άμπακο. Το αλκοόλ κοντεύει να τρέξει από τα αυτιά μας. Μετά καβαλήσαμε και κινήσαμε για φώκα νέγκρα. Το αν θα βλέπω να οδηγήσω αμφίβολο. Θυμάμαι τον φίλο που έπεσε σε μπλόκο νυχτιάτικο, πάω από μικρούς δρόμους. Φτάνοντας στο μπαράκι κάτω από το σπίτι της μου λέει εδώ τα ποτά είναι από μένα, δεν θα κάνεις τα δικά σου. Την πέφτουμε και αρχίζει τις αφιερώσεις , no more heroes, stay, just a bit longer,Τα θυμάσαι? Σου θυμίζουν κάτι? Και βέβαια , μου θυμίζουν την εποχή της αθωότητας που ζήσαμε στα δεκαπέντε μας. Στο ξαφνικό έρχεται ένας τύπος και μου λέει έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμος με τα καράβια, εξηντάρης ξερακιανός ψιλό μεθυσμένος , το ρολόι δείχνει τρεις τα μεσάνυχτα και ο τύπος έχει λογοδιάρροια. Ο ιδιοκτήτης του μπαρ ο Ντίνος χασκογελάει με την γκαρσόνα , ωραίο μουνί η τύπισσα, τι παραχωρήσεις να κάνει για το μεροκάματο . Εντωμεταξύ η τύπισσα μου ψιθυρίζει , το επόμενο που μας μένει είναι να σου πω να ανέβεις επάνω. Αστό της λέω καλύτερα να το ονειρεύεσαι όλο το βράδυ, η παρακμή και η σήψη έχουν μουδιάσει το πρόσωπό μου και είμαι ευχαριστημένος τόσο που θέλω να ξαναθυμάμαι τα συναισθήματα αυτά το πρωί όταν ξυπνήσω. Ναι , είμαι ένα πραγματικό ρεμάλι.!!! Φεύγω από φώκα νέγκρα και ανεβαίνω προς στονε σιτι. Στο φανάρι που είναι πράσινο καίω το πίσω λάστιχο να μυρίσω τον καπνό που με προσπερνάει. Στην ευθεία χουφτώνω το γκάζι και ακούω το τετρακύλινδρο να ουρλιάζει , ο δρόμος τελειώνει γρήγορα και στο επόμενο φανάρι ταλαιπωρώ το πίσω λάστιχο χωρίς έλεος. Τα ξίδια μου έχουν φέρει πείνα και του μυαλό μου βρίσκεται στα γεμιστά που με περιμένουν στο ψυγείο . Μπροστά μου δυο σκουπιδιάρικα μαζεύουν την πραμάτεια τους είναι τρεισήμισι τα ξημερώματα και οι δημόσιοι σκουπιδιάρηδες κάνουν πιάτσα. Πιο πέρα ένα γατί πετάγεται στο δρόμο , φρένα και το γλυτώσαμε το άτιμο. Τέσσερις παρά τέταρτο είμαι στο γκαράζ και ανεβαίνω σβέλτα στο σπίτι , γραμμή για τα γεμιστά που καταβροχθίζω γράφοντας στο γουόρντ αυτές τις σαχλαμάρες. Το ποτό φέρνει μεγάλη πείνα. Το ρολόι δείχνει τέσσερις…Τα γράφω για να τα θυμάμαι αύριο το πρωί…πάω για δεύτερο πιάτο γεμιστά…ανοίγω το μοζίλα, μηνύματα στο φασομπούκι…αύριο μια πάλι από τα ίδια.

Αυτή η μαγκιά στην ελλάδα κάπως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν περπατάει..

Αυτή η μαγκιά στην ελλάδα κάπως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν περπατάει..


Με αφορμή το κράνος και τα προβλήματα που αναφέρθηκαν πιο πριν, βλέπω ότι εδώ και χρόνια πολλές νοοτροπίες δεν αλλάζουν.

Και δεν γράφω απαραίτητα για το συγκεκριμένο σκηνικό, που στην τελική δεν το γνωρίζω οπότε μπορεί η ζυγαριά να γέρνει και από την άλλη πλευρά.

Γράφω για τη λογική της αντιμετώπισης όταν κάποιος έρχεται σε συναλλαγή με την νοοτροπία του έλληνα μαγκάκου.
Αφορμή κι όλας είναι ένα τοπικ που διάβασα στο απριλια μπαικερς. Για κάποιο συνεργειατζή που ούτε λίγο ούτε πολύ το ατομάκι μάλλον κλεφτρονάκι ήταν και έπιασε μαγαζάκι της γωνίας να νοικοκυρευτεί και δεν ξέχασε το παιχνίδι..

Αυτή η λογική της άπραχτης έχει αρχίσει να γίνεται κουραστική. Την βρίσκουμε παντού. Τώρα τελευταία κάνω ανακαίνιση στο σπίτι στον Ωρωπό. Θα μου πεις τι μπλέκεσαι ?μαλακία σου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος χαβαλές από το να κάνεις συμφωνία με μαστόρους. Αν μάλιστα κάνεις το σφάλμα και μπλέξεις με αλβανούς ..εδώ γίνεται το έλα να δεις. Φαίνεται τα αλαμπάνια ξεσηκώσανε τα κόλπα από τους μάγκες τους δικούς μας και παίζουνε το παιχνιδάκι πιο άγρια. Οπότε τι σου μένει να κάνεις ? να γαμάς όποιον σου κάθεται ε? Τι έιπατε κύριε? Λεφτά? Παρ τ αρχίδια μου..!!!

Δεν ξέρω αλλά θα μου πει κανείς και ποιος δίνει το καλό παράδειγμα ? ποιος είναι η παναγία? Όλοι είναι λαμόγια από τον πιο μεγάλο ως τον πιο μικρό.. οπότε βαράτε κι όποιος τη βγάλει καθαρή ε?
Εμ δεν πάει κι έτσι όμως...

Για παράδειγμα.. μου έτυχε υπάλληλος σε θέση βοηθού λογιστή που να αφήνει συνειδητά τις υποχρεώσεις της εταιρίας να κυλάνε και τα πρόστιμα να φορτώνονται . Μου έχουν τύχει διάφορα τυπάκια που πουλάνε πολύ μούρη είμαι πυρηνικός επιστήμονας και τα κάνω όλα σούπερ ντούπερ..!!! και από κάτω είναι σαν το βούτυρο , τα κόβεις με την καρδιά του μαρουλιού.
Τι να τους κάνεις όλους αυτούς?

Γενικά έχω ψιλοβαρεθεί αυτή την παραμύθα που τριγυρίζει γύρω μας. Γουστάρω κάτι ατομάκια που στ αρχίδια τους έχουν τα κότσια να σου πούνε τα πράγματα όπως είναι και να γίνουνε και ρόμπα , και στην τελική δεν τους πολυνοιάζει γιατί είναι ο εαυτός τους.

Ο καθένας τραγουδάει και παίζει ένα σκοπό , εγώ και τα δευτερόλεπτα που κάνω τον γύρο στις σέρρες..!!!!!( ρε δε γα**** λέω γω).., εγώ και το καλύτερότερο μηχανάκι μου που κάνει τα πάντα και μεγάλωσε η π*** μου που το έχω.,

Εγώ..!!!! και η μαγκιά μου που την βγαίνω με κόκκινο σε όλους γιατί κάνω φιλαράκι αλλά στ αρχίδια μου αν δεν μπορέσω να τους ρουφήξω ότι μπορώ να αρπάξω.. άλλη πουτανιά η λυκοφυλία..
Δεν βαριέσαι λοιπόν, βαράτε κι καθένας ας πάρει το δρόμο του..

Νέο αρνί στο μαντρί

Μεγάλε Καθαρή Δευτέρα επαναστατώ..
Είναι η μέρα μου , όχι ότι συμβαίνει κάθε χρονιά κάτι και μου δίνει μια στο μυαλό λες και ξυπνάνε τα επαναστατικά μου γονίδια. Όχι , αλλά από τόσες μέρες κούρασης πίεσης, λούκι σήμερα έκανα την επανάστασή μου . Είπα σήμερα θα κοπροσκυλιάζω όλη μέρα..
Η απέραντη ευχαρίστηση του να σέρνεσαι από τον ένα καναπέ στον άλλο και να μην κάνεις τίποτα. Καλά πως έχουμε γίνει ? μοτεράκια λέμε … και σήμερα το κατάφερα , πρώτος εχθρός που έπρεπε να υπερνικηθεί ήταν η αγαπητή μου γυναίκα. Από πολλές μέρες γκρίνιαζε για το τι και πως τα Κούλουμα.. λύση βρέθηκε και με την κουμπάρα κουτσούβελα, μου έκαναν τη χάρη να με αφήσουν στην ησυχία μου …
Δεύτερος εχθρός , φίλοι γνωστοί , εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά έως λίγο πιο σύνθετα, όλοι μπορούν να σε καταλάβουν όταν λες δεν μπορώ άλλο τα έχω παίξει σήμερα είναι μέρα ύπνου..
Τέλεια ,,..την γλιτώσαμε κι από όλους λοιπόν και έμενε να αξιοποιήσω με ευλάβεια το χρόνο κοπροσκυλιάσματος..
Ύπνος τηλεόραση καναπές μάσα σε τακτά χρονικά διαστήματα όλα στα πόδια σου μεγάλε και νιώθεις ΠΑΣΑΣ..!!!
Πραγματικά , κάθε πρωί βλέπω κάτι τύπους να την αράζουν σε καφέ , χαλαροί ήρεμοι χωρίς καμία διάθεση κίνησης, πως τους ζηλεύω ρε.. Πρέπει να είναι θέμα νοοτροπίας, κάποιος στη δουλειά μου λέει : εσύ είσαι άνθρωπος ον οφ εγώ είμαι άνθρωπος ποτενσιόμετρο , μεγάλη λούφα το άτομο.. το έχει εξειδικεύσει το ζήτημα..
Ε σήμερα έγινα κι εγώ άνθρωπος ποτενσιόμετρο, όλα αργά σιγά σιγά χωρίς βιασύνη..



Πως θα γίνει να είναι όλη η ζωή μια τέτοια ευτυχισμένη μέρα???
Πως???

Τρομερό πράγμα να ζεις σε μια χώρα που κανένας πολίτης δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς τη δικαιοσύνη και την Νομοθετική εξουσία. Τρομερό ο πολίτης να πρέπει να βγει στον λαϊκό δικαστή σαν τον 30φυλόπουλο, αναφέρομαι και σε εκείνο το τοπικ, για να αναζητήσει το δίκιο του.. Τρομερό σε κάθε εκδήλωση της πολιτικής ζωής να ξέρεις ότι κάτι σάπιο συμβαίνει. Το ξέρω ότι ακούγεται πολύ ισοπεδωτικό αλλά τα βλέπουμε κάθε μέρα..
Όχι άδικα μια και παραδείγματα κάμποσα. Το πιο περίεργο είναι ότι δεν τους νοιάζει, δεκάρα δεν δίνουν πλήρης απάθεια στο τι σκέπτεται ο λαουτζίκος η μάζα.
Είμαι πολύ περίεργος για το που θα φτάσει το πράγμα. Πάντα πίστευα ότι δεν αφήνανε το σκοινί να τεντώσει και πάρα πολύ , τώρα πια το βλέπω ότι δεν υπολογίζουν κανένα , είναι τελείως ασύδοτοι.
Και μετά έρχεται ο καθένας και κατηγορεί τη νεολαία για το γιαπισμό της . Εμ τα παιδιά τι να κάνουν βλέποντας αυτή τη κατάσταση?
Για τα διαπλεκόμενα ποιοι φταίνε οι Πολιτικοί, για την αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής ? οι Πολιτικοί,
Για την εξασθένιση της οικονομικής δύναμης όλης της χώρας ? οι Πολιτικοί,
Για την αποτυχία σε όλους τους τομείς της εσωτερικής πολιτικής? Τα ίδια
Πλήρης η απαξίωση της πολιτικής διοίκησης της χώρας..

Κάτι τέτοιες καταστάσεις βρίσκουν οι Λεπέν και οι Χίτλερ ..και έχουν πρόσφορο έδαφος.. Βέβαια πιστεύω ότι τέτοια πράγματα ..δικτατορίες έχουν περάσει αντιστρεπτή, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.. είμαι πολύ περίεργος πάντως για το που θα πάει το πράγμα…

Τι θα φτάσει να γίνεται ? οι μεν να αποθρασυνθούν τελείως και να λεηλατούν -κλέβουν τον απροστάτευτο πολίτη χωρίς καμία προκάλυψη και η μάζα θα αντιδράσει μέσα από αναταραχές κινητοποιήσεις όπως έχουν εδώ και καιρό ξεκινήσει για το άρθρο 16 του ξεπουλήματος της παιδείας..
Φυσικά είναι προσεκτική η κυβέρνηση γιατί φροντίζει να χτυπάει κάθε κοινωνική ομάδα ξεχωριστά. Πριν λίγο καιρό ο Κεφαλογιάννης τα είχε βάλει να σπάσει το συνδικάτο που κρατάει τα λιμάνια της χώρας και ειδικά τον Πειραιά. Τώρα είναι η σειρά της παιδείας ξανά . Πρέπει να ομολογήσω ότι κάνουν πάντα με μεγάλη προσοχή τα χτυπήματα σε κάθε κοινωνική ομάδα. Όλα κατά το γνωστό διαίρει και βασίλευε…ή μάλλον πούλα ότι μπορείς και μην μασάς.. ξεπουλήστε τα όλα…Και μετά σε αρχίζουν στις βλακείες για ρουκέτες και σου πετάνε στάχτη στα μάτι και καλά για τρομοκρατία.. προβοκάτσια του κερατά .. σιγά μην ασχολείται κανένας να ρίχνει ρουκέτες , κατασκευασμένες ειδήσεις του κώλου..
Παρακολουθούσα σήμερα το πρωί τις συζητήσεις για τα επεισόδια του πολυτεχνείου και την άρση του ασύλου.
Στο mega οι δημοσιογράφοι να απολαμβάνουν τον ρόλο του δημόσιου κατήγορου έχοντας από τη μία πλευρά τον γιατρό Γιακουμάτο να κοροϊδεύει τη συζήτηση να παίζει ένα θέατρο τόσο κραυγαλέο που λες τι θέλει αυτός ο χριστιανός εδώ δεν πάει να φτιάξει κανένα θίασο θεάτρου κωμωδίας?
Είναι πια γνωστό οτι τα επεισόδια τα φτιάχνουν με σκοπό την αποπροσανατολίσει της κοινής γνώμης από το ζήτημα της πώλησης σε σούπερμαρκετατζήδες όπως είπε ο πρύτανης του Φυσικού τμήματος των πανεπιστημίων, και να την κατευθύνουν στο καραγκιοζιλίκι με το κάθε τραμπουκάκι που πλακώνεται και το «βάζουν» μέσα στο πολυτεχνείο οι μπασκίνες για να κάνει επεισόδια.,
Και να έχεις τον ραγκούση σε άλλο κανάλι που εκπροσωπεί το φόρουμ και τα γνωρίζει όλα αυτά να πετάει εξυπνάδες ..είναι η έκφραση της αγανάκτησης του κόσμου.
Ρε είσαστε όλοι καραγκιόζηδες..!!!!

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνονται ας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.



Pablo Neruda

Πρέπει φίλε μου να έχεις νιώσει για να αργοπεθαίνεις. Δύσκολο , αλλά με τα πολλά η ζωή σου χαρίζει την ευτυχία της δυστυχίας. Την έχεις προσπαθήσει τόσο πολύ, την οραματίστηκες τη θέλησες τα βράδια που έπεφτες για ύπνο και ονειρευόσουνα κότερα αυτοκίνητα μηχανές σπίτια γκόμενες και χλιδάτες μασχάλες να σε αγκαλιάζουνε.
Και όταν τα καταφέρεις , όταν έχεις φτάσει στο τέρμα της διαδρομής που χάραξες που ονειρεύτηκες σαν επιτυχία στη ζωή κάνεις κάποια στιγμή το σφάλμα να κοιταχτείς στο καθρέφτη. Μέγα λάθος , δεν πρέπει , σημαντικό πράγμα να αποφεύγουμε τον καθρέφτη , αδύνατον αν τα βγάλεις πέρα μαζί του , εκτός και έχεις αυτό το σημαντικό πλεονέκτημα στη ζωή του χοντρόπετσου. Εκείνου που δεν τον διαπερνά τίποτα δεν τον αγκίζουν τα καθημερινά , εκείνου που σκέφτεται μόνο το στόχο. Αν δεν λοιπόν , άσχημα τα νέα. Θα φας τα μούτρα σου μη κοιτάζεσαι σου λέω.. Είναι σαν να τερματίζεις το γκάζι σε μια ευθεία σαν της Κατερίνης και να συνειδητοποιείς κάποια στιγμή ότι όλα έχουν ένα τέλος. Το τέλος όμως κρύβει μια ελπίδα, μια καινούργια αρχή. Δύσκολο να βρεις κουράγιο να αντέξεις αλλά πρέπει δεν μπορείς διαφορετικά. Προχώρα μεγάλε ακούς τις φωνούλες σου να σου λένε. Αλλά για να προχωρήσεις πρέπει να απορρίψεις να καταστρέψεις να εξοντώσεις το όνειρο που σου έπλασε μέσα στο μυαλό η τηλεόραση η μαμά ο μπαμπάς το κλικ το μαξ η γκόμενα της διπλανής πόρτας που ήθελες χρόνια να την πηδήξεις όταν τη συναντούσες στο ασανσέρ και την έβλεπες να μπαίνει σε κάμπριο όταν έβγαινες από την πολυκατοικία.
Εύκολο το χεις? Τι λες ρε μάγκα ? πώς να παραιτηθείς από τις άγκυρες που έχτιζες τόσα χρόνια? Με τίποτα..!!!!
Και ψάχνεις να βρεις διεξόδους συμβιβασμένος με το κόμπλεξ της ανωτερότητας του hI που προς τα έξω φαίνεται ότι κάνει πράγματα και θάματα και όλα πάνε καλά αλλά προς τα μέσα υπάρχει το μεγάλο κενό . Δεν υπάρχει περίπτωση να το παραδεχτείς , σε ποιόν αλώστε και ποιος να σε καταλάβει? Τι αξία έχει να σε? Μόνο σου έρχεσαι μόνος σου φεύγεις .
Έχω βαρεθεί τα μεγάλα λόγια τις φανφάρες και τα βαθυστόχαστα νοήματα, μια γωνίτσα ψάχνω ένα μικρό σπίτι στο λιβάδι να είμαι ευτυχισμένος . Όχι φίλε μου δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Έχεις τη ρουτίνα σου το μαγκανοπήγαδο που σε τρέχει και δεν σε αφήνει και σε αργοπεθαίνει…
Όσο έχεις το όνειρο καταφέρνεις να μη σκέφτεσαι, όταν το φτάσεις όμως και κάνεις το λάθος.. Άσε, γίνεσαι σκλάβος της συνήθειας ανθρωπάκι που φοβάται να κάνει πράγματα εκτός από τα συνηθισμένα και βολικά , μετά διαβάζω που λέει για ευτυχία στη δουλειά.. εδώ γελάνε. Τι είπατε? Βρες μου έναν άνθρωπο που να το πει και να ξέρει τι του γίνεται, έναν.. αντοχή θέλει η δουλειά και τίποτα άλλο.. και να ανέχεσαι τον καθένα που βρίσκεται γύρω σου να μη του δίνεις πολύ σημασία. Θαυμάζω αυτούς του δομημένους ανθρώπους που ότι και να συμβαίνει δεν τους απασχολείς δεν τους νοιάζει, ρε πως τα καταφέρνουν και είναι στο πέρα βρέχει( υπάρχει και το πάντα βρέχει το φαράγγι αλλά σε αυτό πάνε οι πολύ τυχεροί). Και συνεχίζεις γίνεσαι το μικρό ανθρωπάκι που κρύβεται πίσω από το δαχτυλάκι του αλλά προς τα έξω .. ποιος εγώ ? είμαι και γαμώ τους μάγκες δε μασάω με τίποτα . φέρτε μου να τους φάω όλους ζωντανούς. Τι ματαιότητα , τι κούραση.. δε βαριέσαι ρε φιλενάδα που με ξεσυνερίζεσαι και με κοιτάς από πάνω μέχρι κάτω? Τι νόμισες ότι είμαι ο θεός? Μα δεν καταλαβαίνεις τη παραμύθα που σου πουλάω τόσο καιρό? Που σε δουλεύω που σου καλλιεργώ σκόπιμα ότι είμαι ο Μίστερ γκαμάω γιατί έτσι θα ρουφάω από σένα τη δόση της αυταρέσκειας και του θαυμασμού? Γιατί σε χρειάζομαι να με θαυμάζεις να νομίζεις ότι είμαι κάτι σπουδαίο . Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυλικούς..

Τι να ψάχνεις ρε φίλε πρωϊνιάτικο , άσε μας τώρα κάτω από κει.. που θα μας την πεις και θα την ακούσουμε . Εμείς δε μασάμε στη ζωή .. Ακου κει αργοπεθαίνει .. ποιος ? εγώ? Αποκλείεται …!!!! Είμαι μια χαρά , και δυο τρομάρες..!!!! και συν όλα τα άλλα μπορώ και αναπνέω..!!! μου φτάνει και το κάνω εύκολα αβίαστα αβάδιστα ααα..!!!!

Παραλήρημα πρωί της Τρίτης 28/03/2007
Πάω μα μπω στο καβούκι μου τώρα αρκετά ..

Πότε και γιατί κάποιος αποφασίζει να δουλέψει?
Τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις για να κάνεις με τη σειρά του, κάποιον να δουλέψει ανάλογα με το στάδιο της εργασιακής ωριμότητας που βρίσκεται? Τελικά μετά από κάποια χρόνια κατάλαβα ότι όλα αυτά που μας μαθαίνανε ήταν ..τρίχες. Η αλήθεια είναι μία.
Είμαστε σε ένα ποτάμι, από τη μια μεριά είναι εκείνος που περιμένει κάτι από εμάς και από την άλλη εμείς που πρέπει να του το δώσουμε. Όπως και να το κάνουμε στην τελική ο καθένας θα κοιτάξει τι τον συμφέρει. Άσχετο αν εκείνος που μας βάζει να κάνουμε κάτι είναι επινοητικός παίζει καλά το παιχνίδι ή τέλος πάντων ξέρει τη δουλειά του και δεν το παίζει χωροφύλακας αλλά κοουτς , στην τελική η πλευρά του ποταμιού μετράει …
Οπότε το θέμα είναι πολύ απλό , είσαι με τους άρχοντες ? φέρεσαι σωστά αλλά σπάνιο είναι να περιμένεις από τον άλλο να κάνει τα πάνδεινα. Είσαι με τον υπάλληλο? Λούφα μεγάλε όσο σε παίρνει μια ζωή την έχουμε και άμα είναι να δουλεύουμε γι άλλους χέσε μέσα…απλά μην το παρατραβάς το σχοινί και πηδάς τους γύρω σου..
Μια ζωή την έχουμε και έχει ημερομηνία λήξεως. Όσο λιγότερο δουλεύεις τόσο περισσότερο ζεις..
μην ανησυχείς για μένα τα γράφω πρώτα απ όλα μπας και τα ακούσω...

Η σχέση Πελάτη Προμηθευτή.
Καθένας μας έχει έναν Πελάτη που πρέπει να εξυπηρετήσει και έναν Προμηθευτή από τον οποίο πρέπει να πάρει κάποια εξυπηρέτηση.
Το θέμα φιλότιμο δεν είναι σωστό σαν κριτήριο για μένα . Καθένας πρέπει να αξιολογήσει το ποσό της προσπάθειας που καταβάλει και το αντίτιμο , τα χρήματα που εισπράττει γι αυτό. Πρέπει δηλ να βρει μια συνολικότερη ισορροπία στη ζωή του που να σταθμίσει προσεκτικά ότι η μέρα έχει 24 ώρες και η ζωή του ανάλογα σε ποια δεκαετία βρίσκεται έχει διαφορετικούς στόχους.
Δεν είναι όλη η ζωή δουλειά ούτε όλη η ζωή καλοπέραση και τάβλι, το να μπλέξεις με το λούκι της δουλειάς και να αφήσεις σημαντικότερα πράγματα όπως οικογένεια π.χ. πίσω είναι το χειρότερο λάθος. Τι να το κάνω αν μου είσαι άνετος οικονομικά αλλά στην τελική μείνεις μόνος σου?
Πρέπει λοιπόν να υπάρχει ισορροπία στη ζωή και αυτό βγαίνει και στον τρόπο που
δουλεύεις καθώς και στις σχέσεις σου με τους συνεργάτες σου. Οι πολυεθνικές και γενικότερα εταιρίες με ισχυρό περιβάλλον ,έχουν το κακό ότι αφομοιώνουν τους ανθρώπους , τους καταπίνουν . Φτάνεις στο σημείο να λες πόσο σπουδαίος είμαι γιατί καταφέρνω να κάνω την δουλειά μου καλά( αυτό-αναγνώριση μέσα από την επίτευξη των στόχων της εργασίας). Ειδικά αν έχει και λίγο από αυτό το φιλότιμο που αναφέρεις την έχει πατήσει για τα καλά.
Σχετικά με την παρακίνηση λοιπόν που είχα γράψει προηγούμενα η θεωρία λέει ότι δεν δουλεύουν για τον ίδιο λόγο όλοι οι εργαζόμενοι. Αφού σταθμιστούν οι ανάγκες που έχουν, σύμφωνα με το στάδιο που βρίσκονται και τη θέση τους στην πυραμίδα αναγκών του μανσλοου καθορίζεται το πεδίο στο οποίο πρέπει να ενισχυθεί ο εργαζόμενος για να ανεβάσει την απόδοση του…. Ε λοιπόν τρίχες είναι όλα αυτά ή μάλλον όταν έχεις ένα κάρο πράγματα στο μυαλό σου σαν προϊστάμενος ,είναι δύσκολο ως ακατόρθωτο να τα κάνεις..
Από πού ξεκινάει το πρόβλημα? Ότι δεν έχουμε δομημένη εργασία λέω εγώ . Ένας άνθρωπος να κάνει μόνο ένα πράγμα σε κάθε στιγμή να του είναι ξεκάθαρο από πού μέχρι που είναι τα όρια της δουλειάς που παράγει.
Μου έχει τύχει να συναντήσω ανθρώπους που απλά δεν ενδιαφέρονται..
Έχουν τόσο δομημένο χαρακτήρα που το μόνο που θέλουν από την δουλειά τους είναι να στρίβουν μια βίδα και αυτό είναι. Άλλοι πάλι αυτό-παρακινούνται , δεν χρειάζεται να πεις κάτι απλά είναι γεννημένοι για να τρέχουν. Δεν μπορείς λοιπόν να περιμένεις την ίδια εργασιακή συμπεριφορά απ όλους σε κάθε στιγμή. Αυτό που κάνεις πρακτικά είναι να "ράψεις το κουστούμι" στον καθένα να δεις τι ανάγκες έχει τι θέλει να κάνει και ανάλογα συμπεριφέρεσαι.
Το καλύτερο λοιπόν είναι όπως αυτή η πρακτική εφαρμόζεται από την μεριά των διευθυντάδων να το κάνει και εκείνος που βρίσκεται από τη μεριά του υπαλλήλου..
Έτσι ο ένας κάθε μέρα αξιολογεί τι σχέση Πελάτη Προμηθευτή έχει, επαναπροσδιορίζει τη θέση του ανάλογα με τις απαιτήσεις.
Απώτερος στόχος μια συνολικά ευτυχισμένη ζωή…

Η φίλη μου η Ειρήνη ηταν απλά κάποια γνωστή μηχανογράφος πολύ ξηγημένο παιδί , που κάναμε παρέα για κάποιο διάστημα.
Κάποια στιγμή τα παράτησε όλα και παρ ολο που αν θυμάμαι καλά είναι συνομίλική μου έφυγε για άλλη γή και άλλα μέρη, ετσι απλα εθελόντρια . Ψάχνωντας τα email βρήκα αυτο απο τον Αυγουστο του 2005..
της εχω στείλει email αλλα δεν έχω παρει καμιά απάντηση..περι μένω παντως..

Αγαπητοί φίλοι,

Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να ετοιμάζεστε για
καλοκαιρινές εξορμήσεις.

Έναν χρόνο μετά την επιστροφή μου από την Παλαιστίνη
και έναν μήνα μετά την επιστροφή μου
από τηνΔημοκρατία του Κονγκό, βγαίνω πάλι
στον δρόμο. Αυτό το καλοκαίρι θα το περάσω στην
Ζάμπια, ως οικονομική συντονίστρια της αποστολής των
Γιατρών Χωρίς Σύνορα Ολλανδίας. Πρόκειται για ένα
πρόγραμμα HIV/AIDS, που υλοποιείται στην βόρεια επαρχία της
χώρας, στο Nchelenge. Από τη λίμνη ’λμπερτ λοιπόν
στη λίμνη Μουέρου, θα δούμε ποια είναι η πιο
όμορφη.
Όποιος έχει κέφι για διακοπές στην Αφρική να μου πει
να δούμε τι μπορεί να γίνει :-)

Σας χαιρετώ και σας φιλώ,

Ειρήνη
ΥΓ: Για όσους έτυχε να μην το μάθουν, τα δυο μέλη
της ομάδας μας που είχαν απαχθεί στο Κονγκό
απελευθερώθηκα ν χωρίς όρους και χαίρουν άκρας
υγείας.



Πραγματικά αυθεντικός άνθρωπος...
το έγραψα έτσι για να την θυμηθώ και να μην ξεχνιέται
το ξεχωριστό παράδειγμά της, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι..!!!

Νασαι καλά Ειρινάκι όπου και νάσαι...